Jak Twoje rodzeństwo wpływa na Twoje zdrowie

Ten artykuł przyda się nie tylko tym, którzy mają rodzeństwo, ale także jedynakom. Okazuje się bowiem, że czasem lepiej być jedynym dzieckiem, niż mieć kogoś, z kim ciągle by się kłóciło. Przyjrzyjmy się, co na ten temat mówi nauka.

RODZEŃSTWO A ZDROWIE –  POZYTYWNY WPŁYW

WYŻSZA SZANSA NA UDANY ZWIĄZEK

W 2017 zespół prof. Donny Bobbitt-Zeher z Uniwersytetu Stanowego Ohio przeanalizował gigantyczną ilość danych z lat 1972-2012. Obejmowały one informacje zebrane od ponad 57 tys. dorosłych nt. ich stylu życia, statusu społecznego itp. Najciekawsza była część dotycząca zawieranych związków – okazało się, że każde kolejne dziecko o 3% zmniejsza ryzyko, że w przyszłości któreś z rodzeństwa się rozwiedzie. Dzieje się tak, ponieważ u dzieci posiadające rodzeństwo łatwiej rozwija się…

…WYSOKI POZIOM EMPATII

Prof. Donna Bobbitt tłumaczy wyniki swoich badań w następujący sposób: dzieci posiadające rodzeństwo mają w młodości więcej doświadczeń w budowaniu relacji i w rozwiązywaniu konfliktów, a zdobyte umiejętności przenoszą na dorosłe życie.

Oczywiście jedynacy również mogą z powodzeniem rozwinąć w sobie empatię, ale mają to zadanie odrobinę utrudnione. Dzieje się tak, ponieważ w większym stopniu muszą szukać relacji poza własną rodziną. I właśnie z tego względu mają statystycznie nieco mniej okazji do treningu.

NIŻSZY POZIOM SAMOTNOŚCI

Ciepłe relacje między rodzeństwem w znacznej mierze zabezpieczają przed samotnością. Jak pisze Joanna Cieśla w artykule pt. „Jak to jest być jedynym dzieckiem?”(POLITYKA, nr 32/2013), problem zaczyna się zwłaszcza wtedy, gdy samotne dziecko nie ma ani rodzeństwa, ani wystarczającej uwagi rodziców:

Kłopot zaczyna się, gdy brak lustra (chodzi o rodzeństwo – dop. Julek) idzie w parze z niedoborem rodziców. Krystyna Starczewska, dyrektorka 20 Społecznego Gimnazjum w Warszawie i nauczycielka z ponad 40-letnim stażem, coraz częściej obserwuje takie dzieci. W klasie zawsze siadają osobno, przez korytarze przemykają chyłkiem, nawet gdy ktoś je zagada, z oporami podnoszą wzrok znad smartfona; albo przeciwnie – nadaktywne, ciągle gadają, bywają agresywne, nie wyczuwają reakcji i intencji innych. Mówi o nich: dzieci osamotnione, nieprzetrenowane w kontaktach z ludźmi, zostawiane na całe dnie z ekranem – komputera, telewizora, telefonu. Nie muszą to być jedynacy. Ale jeśli są – to mają gorzej. Wejście w system edukacji w szkole albo przedszkolu to dla jedynych szczególnie silne doznanie. Szkoły nie są przystosowane do rozumienia jedynaków. Nie wspierają, nie asekurują.

Potem gdy dorastają, nieraz zaczynają ostrzej balować – brak umiejętności nawiązania kontaktu przez rozmowę próbują skompensować wspólnym paleniem lub piciem. Bo do rywalizacji się nie rwą. Psychologowie w większości podkreślają, że wbrew obiegowym poglądom jedyne bynajmniej nie chce rywalizować. Intelektualnie wyrośnięte nad inne, często rosło tak szybko, że nie zdążyło się emocjonalnie rozwinąć. W efekcie okazuje się wiotkie, bezradne i zagubione, zwłaszcza gdy wybuchają dziecięce kłótnie. Woli więc trzymać się na uboczu.

WYŻSZA SAMOOCENA I ZADOWOLENIE Z ŻYCIA

Również w POLITYCE można przeczytać, że ciepłe relacje z rodzeństwem procentują na naprawdę wielu polach. Gwarantują wsparcie w trudnych momentach, co przekłada się na silniejszą psychikę i większą odporność na trudne życiowe momenty, jak np. ciężka choroba, rozwód czy śmierć rodziców. Pozytywnie wpływają też na ogólny poziom zadowolenia z życia, co jest jednym z kluczowych parametrów wpływających na długość życia. Trudno dożyć setki bez wsparcia ze strony innych ludzi. Dlatego warto dbać zarówno o relacje z rodzeństwem (jeśli się je posiada), jak i z przyjaciółmi. Stabilne relacje to prawdziwy skarb – zwłaszcza w dzisiejszym zagonionym świecie.

RODZEŃSTWO A ZDROWIE – NEGATYWNY WPŁYW

CHŁODNE RELACJE = WYŻSZE RYZYKO DEPRESJI

W 2007 r. w The American Journal of Psychiatry ukazały się wyniki bardzo ciekawych badań. Wiążą ono jakość relacji między rodzeństwem z ryzykiem wystąpienia depresji w dorosłym życiu. Zespół prof. Roberta Waldingera  (psychiatry z Harvard Medical School) dowodzi w nich, że jest to wynik nieumiejętnego rozwiązywania konfliktów. Rodzinne kłótnie i spory – niezażegnane na przestrzeni lat – generują tak znaczącą dawkę stresu, że ma to wyraźny, statystyczny wpływ na zwiększone ryzyko rozwinięcia się depresji. Wniosek? Warto rozmawiać i zawsze próbować się dogadać.

KOPIOWANIE NEGATYWNYCH WZORCÓW

W przypadku młodszego rodzeństwa istnieje bardzo wysoka szansa, że będzie ono „podążało” swoją sylwetką za starszym bratem lub siostrą. Dr Mark Pachucki z Harvard Medical School odkrył tę zależność, analizując wyniki ankiety z 2011 roku, przeprowadzonej wśród 10244 Amerykanów. Okazało się, że ryzyko wystąpienia otyłości u młodszego dziecka jest ponad PIĘCIOKROTNIE wyższe, jeśli otyłe jest starsze dziecko. Wniosek? Jeśli masz młodsze rodzeństwo, to wiedz, że – chcąc, nie chcąc – najprawdopodobniej jesteś dla niego bardzo silnym wzorem.

Co ciekawe, negatywne wzorce przekazywane przed rodziców mają pod tym względem dużo słabszy wpływ. Otyłość u rodzica zwiększa ryzyko otyłości o dziecka „zaledwie” 2,2 razy.

SZTUCZNE PODZIAŁY KREOWANE PRZEZ RODZICÓW

Arcyciekawe badanie ukazało się w 2017 r. w Journal of Family Psychology. Okazało się, że rodzice w niezamierzony sposób mogą wywołać u dzieci osobowościowy „efekt motyla”. Polega on na tym, że pochwały, nagany lub uwagi czynione dzieciom przez rodziców mogą w nieproporcjonalny sposób akcentować różnice między dziećmi – nawet jeśli tak naprawdę są one minimalne lub w ogóle nie istnieją.

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

 

Post udostępniony przez Julian Sobiech (@jakdozycsetki) Sty 20, 2020 o 8:40 PST